Interview Anneke & Shukria

De overgang van groep 8 naar de brugklas is voor kinderen een grote stap. Met het project School’s Cool begeleidt Bureau Bousa achttien kinderen die hier wat extra hulp bij kunnen gebruiken. Anneke Vlek (71) is een van de vijftien mentoren van dit project. Zij hielp de zoons van de Somalische Shukria Ibriham (37). “Zonder Anneke was het veel moeilijker.”

Dat het goed gaat met een kind is voor mij het belangrijkst

Anneke werkte jarenlang als remedial teacher in het voortgezet onderwijs en had haar eigen studiecentrum in Alphen aan den Rijn. Toen daarmee stopte, kwam ze toevallig in gesprek met Touria over Bureau Bousa. Ze besloot zich aan te melden als vrijwilliger en werd gekoppeld aan Shukria’s zoon Mohamed en later aan Aden. Zij waren via de VoorleesExpress en OKÉ-klas al bekend met Bureau Bousa en konden wat extra hulp gebruiken bij deze nieuwe fase. Normaalgesproken komt een mentor een keer per week bij een (aanstaande) brugklasser thuis, dat loopt van eind groep 8 tot een paar maanden in de tweede klas. Als een soort coach helpt de mentor de brugklasser met praktische zaken, planning en huiswerk. Anneke deed meer dan dat.

Steun

“We zijn eerst samen scholen gaan kiezen”, vertelt Shukria. “Dat was heel fijn, ik wist niets van middelbare scholen en ben daar zelf niet naartoe geweest. Later ging Anneke ook mee naar de ouderavonden en gesprekken op school. Ook stuurde school alle mails naar Anneke en belde zij met waar ik op moest letten.” Mohamed en Aden hebben een roerige tijd achter de rug. Mohamed begon op het Groene Hart Lyceum en kwam via het Leerpark terecht op zijn huidige school, het Rijnstroom College in Alphen. Ook Aden zit nu op het speciaal onderwijs, na een woelige tijd op het Leerpark en een speciaal begeleidingstraject in Gouda en dat ook nog in coronatijd. Tijdens dit proces was Anneke voor Shukria en haar zoons van grote toegevoegde waarde en steun. “Mohamed heb ik eerst onder meer geholpen met het plannen van huiswerk en met de stof. Daarna heb ik vooral veel geregeld, dat was ook zo bij Aden. Ik voerde veel gesprekken met school en regelde bijvoorbeeld via Wieneke dat hij een laptop kreeg tijdens de lockdown.”

FC Utrecht

Tussen Anneke en het gezin van Shukria isin de afgelopen jaren een warme band ontstaan. Ze nam hen bijvoorbeeld ook mee op uitjes. “Mohamed houdt erg van geschiedenis. Met hem ben ik naar het Museum van Oudheden in Leiden en het Nationaal Militair Museum in Soesterberg geweest. Aden wilde liever naar de film, ook dat was heel leuk. Ook is mijn man met ze naar een wedstrijd van FC Utrecht geweest.” Shukria: “Dat vergeten ze nooit meer. Van Anneke hebben we ook een fiets gekregen en een hoofddoek uit Laos en ze helpt met het inkorten van mijn jurken. We zijn haar heel dankbaar. Anneke is als familie. Mijn kinderen hebben geen oma hier. Anneke voelt als hun oma.” Ook voor Anneke is het contact heel mooi. “Ik heb altijd veel gereisd en vind het heel verrijkend om nieuwe culturen te leren kennen. Je hebt andere gesprekken en komt in andere gezinssituaties en het contact met Bureau Bousa en de andere mentoren is heel prettig.” Ze vervolgt: “Shukria is een heel slimme en betrokken vrouw. Ze is ontzettend lief en ik bewonder haar om wat ze bereikt heeft. Ze klaagt nooit.” Shukria vertelt: “Ik kwam hier tien jaar geleden als analfabeet, nu heb ik mijn inburgeringscursus gehaald en mijn diploma gehaald. Ik wilde per sé werken en werk nu als de kinderen naar school zijn in de schoonmaak. Ook voor mijn zoons wil ik een mooie toekomst.” Ze is dankbaar voor de hulp die Anneke en Bureau Bousa daarbij bieden. “Zonder Anneke was het veel moeilijker en had ik het niet gered. Ik ben trots op wat Anneke allemaal heeft geregeld. Mijn jongste zoon, Abdullahi van negen hoopt nu al Anneke straks ook zijn mentor wordt.”

Rust

Dat is zeker iets wat Anneke van plan is. “Ik voel me verantwoordelijk voor dit gezin en hun welzijn. Ik denk dat ik daaraan bij heb kunnen dragen. Ik heb Aden gerust kunnen stellen toen hij van school moest wisselen of wanneer hij bijvoorbeeld in paniek was, omdat niet duidelijk was wat voor huiswerk hij moest doen. Voor mij is het belangrijkste dat het goed gaat met een kind. Soms zit dan in vooruitgang en soms juist in het brengen van rust. Bij dat laatste heb ik Shukria en haar gezin kunnen helpen.”